تاریخچه :
از زمانی که بشر برای ایجاد حفره بر روی چوب، سنگ و فلز با مشقات فراوان مواجه شد و باید ساعتها صرف می کرد تا بتواند سوراخی را بر روی یک سطح ایجاد کند اندیشه ساخت ابزاری که این کار را آسان تر کند به ذهن او راه یافت و مته را نیز مانند دیگر اختراعات امروزی، در شکل اولیه خود وارد عرصه کرد.
انسان ها این وسیله را از دوران پیش از تاریخ درقالب میله ها ی نوک تیز – که در ابتدا سنگی بودند – به کار می بردند و با دَوَران و اِعمال فشار بر روی آن، سوراخ یا آتش، تولید میکردند.
بعدها، مدل های تسمه ای یا زِه دار و مدل ها ی کمانی برای سوراخکاری ابداع شد.
امروزه دو نوع مته ساقه گرد و شیاردار تولید میشود و همان طور که گفته شد،کاربران، نوع مته و دستگاه دریل خود را براساس نوع کار خود انتخاب می کنند؛ البته برای کار بر روی سطوحی مانند فلز، فقط مته های ساقه گرد و بدون ضربه، کاربرد دارد و نوع شیاردار مته، کاربردی در این سطوح ندارد.
شیاردار :
در نهایت، مدل های شیاردار به دو نوع ۴ شیاره و ۵ شیاره تبدیل شد که مدل های ۵ شیاره، کاربرد حرفه ای تری نسبت به ۴ شیاره دارد و کارخانه های تولیدکننده برای افزایش بهره وری مته های شیاردار تغییراتی در نوک مته ایجاد کردند.
در حالت عمومی، نوک مته های شیاردار به اصطلاح ۲ الماسه می باشد و برخی از تولیدکنندگان حرفه ای مته های شیار دار را ۴ الماسه نیز تولید می کنند.
به دلیل کاربردهای مختلف، مته‌های دریل متفاوتی با انواع اشکال و مواد گوناگون وجود دارد که هر یک بر اساس وظیفه خاصی که دارند، طراحی شده‌اند.
انتخاب جنس مناسب :
انتخاب یک مته اشتباه می‌تواند موجب مشکلات ساختاری در یک پروژه، شکستن مته‌ها و حتی آسیب دیدن دریل‌ها شود.
اما انتخاب مته‌ای که از جنس مناسبی ساخته شده باشد، این اطمینان را ایجاد خواهد کرد که سوراخ حفر شده لبه صافی داشته و هیچ یک از تجهیزات مورد استفاده در این فرایند آسیب نبیند.
انتخاب جنس مناسب برای یک پروژه تا حد زیادی به جنس موادی که قرار است سوراخ شوند و همچنین به میزان سختی آن وابسته است.